Het bedrijf werd eind jaren zeventig opgericht door Dennis Berardi en Gary Kramer, een goede vriend en partner van Travis Bean, om gitaren met aluminium hals te produceren. Gary Kramer, Dennis Berardi, Peter LaPlaca (een Vice President bij Norlin , moederbedrijf van Gibson in 1974), en investeerder Henry Vaccaro bundelden hun krachten om een fabriek te openen in Neptune, New Jersey. Kort daarna verhuisde Gary Kramer naar Los Angeles, en zijn band met het bedrijf zou alleen in naam worden, lang voor het houten nek-tijdperk dat in de jaren tachtig begon.

Overgang van aluminium naar houten nek

1976-1981

1. Handelsmerk hooivork aluminium versterkte halzen — " Alumi - halzen"
2. Ebonol toets
3. Schaller stemsleutels en bruggen
4. Schaller en DiMarzio pickups
5. Gebruikte exotische houtsoorten en hybride hout/aluminium halzen tot 1982

Geïntroduceerd in 1976, de vroege modellen waren voorzien van de handelsmerk "pitchfork" aluminium versterkte halzen met een toets gemaakt van ebonol - materiaal vergelijkbaar met het materiaal dat wordt gebruikt bij de productie van bowlingballen. In tegenstelling tot Travis Bean ging Kramer verder dan het idee van een volledig uit aluminium gesmeed nek, zowel vanwege het gewicht als het gevoel.

In plaats daarvan koos Kramer voor houten inzetstukken in de aluminium halzen. De inzetstukken, gezet in epoxy, waren meestal walnoot of esdoorn. De bodies waren gemaakt van mooie houtsoorten zoals krullend of Birdseye-esdoorn, walnoot en koa.

De hardware was ook top: Schaller stemsleutels en bruggen; Schaller en DiMarzio pickups; op maat gemaakte riempinnen; aluminium spouwafdekkingen. Kramer's " alumi - neck" lijn duurde ongeveer tot 1982.

Uit dit vroege deel van de geschiedenis van Kramer zijn enkele voortreffelijke muziekinstrumenten geboren; echt een mooi voorbeeld van Amerikaanse lutherie. Over het algemeen was de verhouding tussen basgitaren en geproduceerde gitaren ongeveer 4: 1, voornamelijk omdat bassisten meer bereid waren om te experimenteren.

In 1981 had Kramer de tools en de ervaring om de massaproductie van gitaren naar een nieuw niveau te tillen. Overschakelen naar instrumenten met houten hals hield zowel de belofte in om de productiekosten laag te houden als in staat te zijn om traditioneel ingestelde gitaristen aan te spreken.

Hoogtepunten

1981

1. Houten Nekken
2. Schaller stemsleutels en bruggen
3. Schaller en DiMarzio pickups

Houten Nekken - Offshore Rockinger - EVH

eind 1981

1. Headstock veranderd in de "snavel" stijl
2. Offshore-productie begon in Oost-Azië
3. Fulcrum -trems zijn gemaakt in Japan
4. Nekken gemaakt in Japan
5. Gitaren geassembleerd en afgewerkt in Kramer/New Jersey
6. Werkte samen met de Duitse uitvinder Dieter Goelsdorf en installeerde zijn tremolo's, voorlopers van Floyd Rose®-systemen

Kramer bracht eind 1981 voor het eerst modellen met houten hals uit, in navolging van Charvel's leiding bij het produceren van instrumenten die in wezen de strathead- kopvorm van Fender kopieerden. Hoewel het niet duidelijk is of er ooit een rechtszaak van Fender is gekomen, stopte Kramer met het uitbrengen van gitaren met de kenmerkende Fender-kopvorm nadat er slechts een duizendtal instrumenten waren gebouwd. In plaats daarvan koos Kramer voor een "snavel" die doet denken aan de Kent-gitaarkoppen uit de jaren 60. Instrumenten met houten hals vertegenwoordigden Kramers eerste poging om de productie van gitaarcomponenten naar Oost-Azië te verplaatsen. Tuners, vintage draaipunt tremolo's en halzen werden gemaakt in Japan en verscheept naar New Jersey voor fretting en afwerking. Kramer-executives zagen dat de gitaartechnieken van de vroege jaren tachtig een krachtig tremolo-systeem vereisten en werkten samen met een Duitse uitvinder genaamd Dieter Goelsdorf, die zijn tremolo's als voorlopers van Floyd Rose-systemen op zijn instrumenten gebruikte.

Een toevallige ontmoeting tussen Dennis Berardi en de manager van Eddie Van Halen tijdens een vliegtuigvlucht legde de basis voor Kramers snelle opkomst in de jaren tachtig. Eddie was geïnteresseerd in een tremolo die gestemd bleef, wat het Rockinger -systeem bood. Er vond een ontmoeting plaats tussen Eddie Van Halen en de directeuren van Kramer, en Eddie was verkocht. Tijdens de bijeenkomst grapte hij naar verluidt dat hij zou helpen om van Kramer het “#1 gitaarbedrijf ter wereld” te maken.

Op weg om nummer één te worden

1983-1986

In 1983, ging de Rockinger trem (ook bekend als de "EVH Trem ") eruit en kwam het Floyd Rose®-systeem erin. Kramer was het enige gitaarbedrijf dat originele Floyd Rose® tremolo's op hun productiegitaren aanbood, een concurrentievoordeel van Kramer ten opzichte van andere gitaarfabrikanten van de periode.

Eind 1983 schakelde Kramer het ontwerp van de kop over naar het ontwerp van de kop "banaan". Eind 1985 begon Kramer Seymour Duncan®-pickups in haar gitaren te installeren. Toen de verkoopcijfers binnenkwamen, was Kramer het best verkochte gitaarmerk van 1985.

In 1986 schakelde Kramer over op een "pointy headstock"-ontwerp, ongetwijfeld beïnvloed door andere fabrikanten in die tijd.

In 1987 gebruikte Kramer Japan uitsluitend voor het vervaardigen van zijn nekken en lichamen. De "American Series" instrumenten waren Japanse onderdelen, geassembleerd in Neptune, NJ. De series Striker en Aerostar zijn volledig in Korea gemaakt.

De eerste tekenen van problemen kwamen in 1987, toen Korea werd getroffen door een massale staking. Op dit moment begon Kramer achter te raken met zijn bestellingen aan gitaarwinkels. Kramer raakte ook financieel overbelast vanwege de goedkeuring van artiesten, advertenties en royalty's aan Floyd Rose.

Hoogtepunten

1983

1. Headstock veranderd in de "banaan" stijl
2. Floyd Rose tremolo's worden een standaardfunctie

Hoogtepunten

1985

1. Seymour Duncan ® pickups werden standaard
2. Kramer wordt 'het best verkopende gitaarmerk'. (gaat door tot en met 1986)

Hoogtepunten

1986

Headstock veranderd in de "puntige" stijl

Overgangsperiode naar Gibson

1987-1997

Het oorspronkelijke Kramer-bedrijf kwam in 1991 feitelijk ten einde, voornamelijk door financiële problemen. Een beruchte vuurverkoop van overtollige halzen, bodies en hardware werd in New Jersey gehouden.

In 1995 was Henry Vaccaro eigenaar van het merk Kramer; bovendien was hij de enige van de oorspronkelijke partners die geïnteresseerd was in het voortzetten van de gitaarbusiness. Hij probeerde nog een laatste keer om Kramer-gitaren te produceren van overtollige onderdelen in de fabriek in Neptune, maar er werden er maar een paar honderd gemaakt.

The Kramer Brand werd uit faillissement verkocht aan Gibson Guitar Corporation. Kramer's exclusieve gebruik van de Floyd Rose® tremolo, Schaller stemsleutels en Seymour Duncan® pickups hield het op een hoger niveau, boven en buiten andere makers in de jaren tachtig.

Trouw aan hun slogan uit de late jaren 80, 'A Step Ahead', leverde Kramer innovatie op. Daarmee vond Kramer zijn plek in de gitaargeschiedenis - twee jaar op rij beter dan Fender en Gibson (1985-1986).

In de afgelopen jaren heeft Kramer opnieuw klassieke gitaren en gelimiteerde oplagen met custom art uitgebracht.

Hoogtepunten

1987

1. Japans gemaakte Kramer halzen en body's en geassembleerde gitaren in Neptune, New Jersey, voor "American Series"
2. Arbeidsstaking treft Korea en creëert massale nabestellingen
3. Loopt achter op royalty's aan Floyd Rose®

Hoogtepunten

1989

Dennis Berardi was begonnen met Berardi/Thomas Entertainment, Inc. en ging te veel uit van endossement deals.

Hoogtepunten

1990

1. Het oorspronkelijke Kramer-bedrijf kwam feitelijk ten einde, voornamelijk vanwege financiële problemen.
2. Er werd een beruchte vuurverkoop van onderdelen gehouden in New Jersey.

Hoogtepunten

1997

1. Gibson koopt Kramer uit faillissement.
2. Online retailer Music Yo begint Kramer-producten rechtstreeks aan consumenten te verkopen.
3. Kramer brengt klassieke gitaren opnieuw uit die in de VS zijn geassembleerd en biedt ook gitaren die in het buitenland zijn gemaakt.